ಏಕಾಂಗಿಯ ಭಾವಲಹರಿ  

ನೋವುಗಳು ಅಸಹನೀಯ
ಎದೆ ಬಿರಿವಂತೆ ನಾಟಿವೆ
ಭಾವಗಳ ಬಂಧಿಸಿ
ಮನಸು ದುರ್ಬಲಗೊಳುತಲಿದೆಯೇ
ಎಂಬ ಚಿಂತೆ ಕಾಡುತಿದೆ

ಸಾವಿರಾರು ಬಾಣಗಳು
ನನ್ನತ್ತಲೇ ನೆಟ್ಟಿವೆ
ನಾಲಿಗೆ ಹರಿತಗೊಂಡರೂ
ಮೂಕಮೌನ ತಾಳಿ
ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಶರಣಾಗಿರುವೆ

ಪದಗಳು ಕಡಿವಾಣ ತೊರೆದರೆ
ಅವಿತು ಕೂತವರ ಹಣೆಬರಹ
ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ

ಆದರಿದೆಲ್ಲ ಬೇಕಾ… ಎಂದು ಮನ
ಒಮ್ಮೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ?!

ನನ್ನಾತ್ಮವ ಮೆಟ್ಟಿ ತಾವು ಮೆರೆದು
ಕುಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಿರುವವರ ಮೋಸದಾಟಕೆ
ನಾ ಬಲಿಪಶುವಾಗಿರುವೆ
ಇವರ ಸೋಜಿಗದ ಸೋಗಿನಾಟಕೆ ಮರುಳಾಗದವ
ಮಾತ್ರ ತಿಳಿವರು ದಿಟವಾಗಿ ನಾ ಏನೆಂದು

ನೋವ ನುಂಗಿ
ನಗೆಯ ತಂದು
ಭ್ರಮೆಯ ಬದುಕು ಸಾಕೆಂದು
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೂ
ಬಿಡಲೊಲ್ಲರು ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ

ಹುದುಗಿಡಲೂ ಆಗದು
ಕಕ್ಕಲೂ ಆಗದು
ಎನ್ನ ಒಡಲು ಸುಡುತಿದೆ
ಬೆತ್ತಲೆ ಸತ್ಯದ ಹಿಂದೆ ಓಡುತ
ಬಳಲಿ ಬೆಂಡಾದೆ

ನನ್ನ ಮೌನದ ಆಕ್ರಂದನ
ನಿಮಗೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇ?
ಒಂದು ಬಾರಿ ಜಗದೆದುರು ನಿಂತು
ನನ್ನ ದುಃಖ ತೋಡಿಕೊಳ್ಳಲೇ!

ಆದರೆ ಯಾರು ನನ್ನವರೆಂಬ
ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದು ಎದ್ದು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ…
ಎಷ್ಟು ಕೂಗಿದರೂ ನನ್ನದೇ ದನಿ ಮಾತ್ರ
ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತಿದೆ

ಎಲ್ಲರು ಇದ್ದರೂ
ನಾ ಮಾತ್ರ ಒಬ್ಬಂಟಿ ಎನಿಸಹತ್ತಿದೆ!

-ಧಾರಿಣಿ ಮಾಯಾ