ಬೆಸೆದ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಬೆಸುಗೆ

ಬನದ ಪುಷ್ಪವೇ ಮೌನದಿ ಬಿರಿಯುತ
ಎನ್ನೆದೆ ವೀಣೆಯ ಮೀಟಿದೆಯಾ
ಮನದ ಮಾಮರದ ಕೋಗಿಲೆ ಗಾನಕೆ
ಭಾವದ ಮಹಲಲಿ ತೇಲಿದೆಯಾ..||

ಸಂಜೆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಘಮವನು ಸವಿಯುತ
ಮನವದು ಮರೆಯಿತು ಜಗವನ್ನೇ
ಮಂಜು ಮಣಿಗಳ ನೋಡುತ ಕಂಗಳು
ಸವಿದಿದೆ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸೊಬಗನ್ನೇ..||

ತಂಪಿನ ಗಾಳಿಗೆ ಸೊಂಪಿನ ಹೂಗಳು
ನಾಚುತ ಬಳುಕಿದೆ ಜೊತೆಯಾಗಿ
ಇಂಪಿನ ಗಾಯನ ಕೇಳುತ ವಾಹಿನಿ
ಹರಿದಳು ಲಾಸ್ಯದಿ ನವಿರಾಗಿ..||

ಎಲ್ಲಿಯ ಆಗಸ ಎಲ್ಲಿಯ ಧರಣಿಯೋ
ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬೆಸೆದಿದೆ ಸಂಬಂಧ
ನಿಲ್ಲದ ಬಾಳಿನ ಸುಂದರ ಪಯಣಕೆ
ಬೇಕಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಅನುಬಂಧ..||

ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಕಲರವ, ಹೂವಿನ ಗಂಧವು
ಮೋಡಿಯ ಮಾಡಿದೆ ಎನಗಿಲ್ಲಿ
ಸುಳಿಯುವ ನೆನಪಿನ ಲಹರಿಯ ಸೇರಿ
ದೂರಕೆ ಸಾಗುವೆ ಮೌನದಲಿ..||

- ಆಶಾ ಮಯ್ಯ