ಮೂಡಲ ಮನೆಯ ಮುತ್ತು

ಮುಗಿಲ ಮೇಲಿನ ಅಮೃತ ಬಿಂದು
ಮೂಡಲಮನೆಯ ಮುತ್ತಾಗಿ ಬಿತ್ತಿ
ಭೃಂಗದ ಬೆನ್ನೇರಿಯೂ ಮಿಂಚಿ
ಮಾಯವಾಗದ ಮಂದಹಾಸನಿವ..

ಸ್ವಾರ್ಥವಿರದ ಅರ್ಥವಿರುವ
ಭಾವಗೀತ ಗಾರುಡಿಗ
ಬೇವಿನ ಕಹಿ ಬಾಳಲಿ
ಹೂವಿನ ನಸುಗಂಪು ಜೀವಕಳೆಯವ..

ಕಣ್ಣಲಿ ಕಾಲೂರಿದ ಮಳೆಯಲೂ
ದುಃಖ ಮರೆಸಿ ಹುಚ್ಚು
ನಗಿ ನಕ್ಕು ಹೊನಲು ಹರಿಸಿದವ
ಒಲವ ತೋಳಬಂದಿಯಾದವ
ಮುತ್ತತುತ್ತ ಅದಕು ಇದಕು ಹಂಚಿಕೊಂಡವ..

ರಾಗರತಿಯ ನಂಜ ಮುಗಿಲಿಗೇರಿಸಿ
ಸಂಜೆಹೆಣ್ಣ ಹೆರಳಲಿ ಅರಳುಮಲ್ಲಿಗಿ ಮುಡಿಸಿ
ನೊರೆತೆರೆಯಾಟದಂಥ ಮಾತಾಡಿ
ಮಾಯೆಯಾಗೇ ಬದುಕಿದವ..

ತನ್ನ ಪಾಡನೆಷ್ಟೋ ಉಂಡು
ಹಾಡನಷ್ಟೇ ನೀಡಿದ ರಸಿಕ
ಚೆಲುವಿನಲೆ ನಲಿವಾದ ಒಳಿತಿನಲೆ
ಬಲವಾದ ನಿಜದಲ್ಲೆ ಬದುಕಿದವ..

ಕಲಿಯುತ ಬೆಳೆಯುತ ತಾಳುತ
ತೆರೆದವ ಎಚ್ಚರದ ಕಣ್ಣು
ರಸವಾಗಿ ಉದ್ಭವಿಸಿ ವಿರಸ
ಮಣಿಸಿ ಸಮರಸವಾದ ಜೀವ..

--ಅಮೃತಾ ಮೆಹೆಂದಳೆ