ಅವಳು ನೀವಲ್ಲ ಬಿಡಿ

ಕಿಟಕಿಯಿರದ ಬಾಗಿಲ ಮುಚ್ಚಿದ
ಕತ್ತಲ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ
ಅವಳು ನೋವು ಹೆರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ
ಶಿರದಿಂದ ಪಾದದಡಿಯವರೆಗೂ
ಸೀಳಿ ಸೀಳಿ ಮುಕ್ಕಿದ್ದು
ಹೊಕ್ಕುಳ ಗೀರಿದ್ದು
ಎದೆ ಬೆನ್ನು ಬಾಚ್ಚಿದ್ದು ಕಚಿದ್ದು
ಇದನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಚೀರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ

ಅವಳ ಹೂ ಉದುರಿತು
ಬಳೆ ಒಡೆಯಿತು
ವಸ್ತ್ರ ಕೆಂಪಾಗಿ
ಬಿದ್ದ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿದಾಗ
ದೇವರು ಗುಡಿ ದಾಟಲಿಲ್ಲ
ತುಂಬಿದ ಹರೆಯದ ಮೇಲೆ ಕುಣಿದವರು
ದ್ರೌಪದಿಯ ಕಾಲದಿಂದ ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ

ಗುರುತುಗಳಿಗೆ ಅಂಗೈ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು
ಪಕ್ಕದ ಬೀದಿ ದಾಟುವಾಗ ನೀವು ದಿಟ್ಟಿಸಿದ್ದು
ಬಾಗಿಲ ಹೊರಗೆ ಇಣುಕಿ ಬೆಟ್ಟು ತೋರಿಸಿದ್ದು
ಇದೇ ಗೋಡೆಯೊಳಗೆ ಬಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ

ಅವಳ ಮನಸ್ಸು
ಮುಳ್ಳಿನ ಬೇಲಿ ಹೊದ್ದ ಹಾಸಿಗೆಯಂತೆ
ನಲುಗುತ್ತಿದೆ
ಹೊರ ಗಾಯದ ಮೈಗೆ ಹೊಲಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದೆ
ಬಿಸಿ ಕಂಡ ಸೆರಗಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡಂತೆ
ಕನಸನ್ನು ಹೊತ್ತಿದ್ದಾಳೆ
ಅದು ಬರೀ
ಕರಕಲು ಕರಕಲು ಈಗ

ಕೇಕೆ ಹಾಕಿದವರು ಹುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ
ಸಂಧಿ ಗುಂದಿಯಲ್ಲಿ ಎಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ
ಬಾಯಿಬಿಡದ ಒಳ್ಳೆಯವರು ನಾವು
ಎಲ್ಲಾ ಮರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

- ಎಂ.ಜಿ.ತಿಲೋತ್ತಮೆ ಭಟ್ಕಳ