ಅವ್ವನ ಕೌದಿ

ಅವ್ವ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು ಹೋದ ಕೌದಿಯ
ತೇಪೆಚಿತ್ರಗಳು ನಾವು
ಬಲು ಬೇತಿನಿಂದ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಳು ಹೊಲಿಗೆ
ಸೂಜಿ ಚುಚ್ಚದ ಹಾಗೆ ಚಿತ್ತಾರ ತಪ್ಪದ ಹಾಗೆ
ಅವಳ ಕತೆ ಕಟ್ಟಬೇಕೆಂದರೆ ಕೌದಿಯ ಮೇಲೆ
ಹತ್ತಾದವು ನೂರಾದವು
ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿರೆಂದಳು ಬೆಚ್ಚಗೆ

ಅರ್ಧಸ್ತಂಭಾಕಾರದ ಕರಿ ಹಂಚುಗಳು
ಬೋರಲಾಗಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದವು ವಿಶಾಲವಾದ ಮಾಳಿಗೆಯ ಮೇಲೆ
ಬಲು ಚಾಲಾಕಿ ಅವ್ವ ಬಂಗಾರದ ನೀರು ಹೊಯ್ದುಬಿಟ್ಟಳು
ಸೂರಿನ ಕೆಳಗೆ ಎರೆದುಕೊಂಡವರೆಷ್ಟು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ

ಬೆಳ್ಳಿ ಚುಕ್ಕಿ ಮೂಡುವುದರೊಳಗೆ
ಹರದಾರಿ ದೂರ ನಡೆದು ನೀರೊಳೆಯಿಂದ
ಹೊತ್ತು ತಂದ ತಿಳಿ ನೀರಿನ ಹನಿ
ತಾಕಿದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹಸಿರೊಡೆದು ಚಿಗಿತವು ಬಳ್ಳಿಗಳು
ಹಂದರದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಜೋಕಾಲಿಯಾಡುವ ಮಿಡಿಗಳು

ಬೆಳಗಾದರೆ ಬೀಸುಕಲ್ಲಿನಲಿ ಹಿಟ್ಟು ಬೀಸುತ್ತ
ಗರಗರನೆ ತಿರುಗುವ ಕಲ್ಲಿನೊಂದಿಗೆ
ಜಿದ್ದಿಗೆ ಬಿದ್ದವಳಂತೆ ಅದೇ ಲಯದಲ್ಲಿ
ತಾನೇ ಕಟ್ಟಿದ ಪದ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು

ಬದುಕಿಬಿಟ್ಟಳು ಅನುಭಾವವನೆಲ್ಲ
ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲಿ
ಸವೆಸಿಬಿಟ್ಟಳು ಬದುಕ ಕಲ್ಲ ಪಾಳಿಯಂತೆ
ಅವ್ವ ಕೈಚಾಚಿದರೆ ಕೈಲಾಸ
ಅವಳು ಸಲಿಕೆ ಹಿಡಿದು
ಬೆಳೆಗೆ ನೀರು ಹಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ
ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿಯ ಹಿಂಡು ಉಗುರ
ಕಣ್ಣುಗಳ ಮೇಲೆ ಇತಿಹಾಸ ಗೀಚುತ್ತಿದ್ದವು
ಹೊನ್ನ ಬಿತ್ತಿದಳು ಹೊಳಿಸಾಲ ಗುಂಟ
ಮಣ್ಣಿನ ಮಗಳವಳು
ಮಣ್ಣೇ ಅವಳ ಧರ್ಮ ಕರ್ಮ

ಅವ್ವನ ನಗೆಮಾರಿಯೊಂದು ಬೆಳದಿಂಗಳಂತೆ
ಸುತ್ತಲೂ ಬೆಳಕೇ ಬೆಳಕಿನ ಹಾಲು
ಆ ಹಾಲಿನಲೇ ತೊಳೆದುಕೊಂಡೆವು
ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ದುಗುಡ ದುಮ್ಮಾನ
ಮಾಸಲಿಲ್ಲ ಅವಳ ನಗೆಯ ಅರಿವೆ
ಲೀನವಾಯಿತು ಬೆಳಕು ಹಾಲುಹಾದಿಯೊಳಗೆ

ಅಪ್ಪ ಮಾರುದ್ದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನಿಟ್ಟು ಮುಂದೆ ನಡೆದರೆ
ಅವ್ವ ಮಾರು ದೂರ ನಿಂತು |
ಹಣೆಗೆ ಕೈ ಹಚ್ಚಿ ಇರುವೆ ಸಾಲಿನಂಥ
ಅಪ್ಪನ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳನೇ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡಳು
ಅವ್ವನ ಸೆರಗಿನ ನೆರಳಲಿ
ಮಡಿಲ ಕಂಪಿನಲಿ
ಮೈಮರೆತೆವು ಅಪ್ಪನನೆ ಧೇನಿಸುತ
ತಲೆ ಸವರುತ್ತಾ ಸವರುತ್ತಾ
ರಮಿಸಿ ಏರಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಳು ಪುಷ್ಪಕವಿಮಾನ
ಅಪ್ಪ ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ
'ಸತಿಪತಿಗಳೊಂದಾದ ಭಕ್ತಿ ಹಿತವಾಗಿಪ್ಪುದು ಶಿವಂಗೆ'

-ಭುವನಾ ಹಿರೇಮಠ