ಅವಳು

ಅವಳನ್ನು ನದಿ ಎಂದರು
ಎಲ್ಲ ಹೊಲಸನ್ನೂ ಸುರಿದರು
ಪೂಜಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಕಸ ಒಕ್ಕಿದರು
ಅವಳು ಹರಿಯುತ್ತಲೇ ಉಳಿದಳು
ಕಸ - ಕಡ್ಡಿಗಳನೂ ಬಾಚಿ ಅಪ್ಪಿ ದಡಕ್ಕೊತ್ತಿ
ಪಾಚಿಗಟ್ಟದಂತೆ ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾನುಕ್ಕಿ

ಅವಳನ್ನು ನೆಲವೆಂದರು
ತುಳಿದರು, ಕೊಚ್ಚಿದರು, ಹಂಚಿದರು
ಪಾಲು ಹಾಕಿ ಮುಳ್ಳು ನೆಟ್ಟರು
ರಕ್ತದ ಕೆಸರು, ಕೆಡುಕಿನ ಕಸ ತುಂಬಿದರು
ಅವಳು ಮೈ ಬಿಗಿದೂ ಮೆತ್ತಗಾಗಿ
ತೊಡೆ ತೊಟ್ಟಿಲಲಿ ಜೀವ ತೂಗಿದಳು
ಸದಾ ಸುತ್ತುತ್ತ , ಸೂರ್ಯನ ಬೆನ್ಹತ್ತಿ

ಅವಳನ್ನು ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದರು
ಹುಲಿತನವ ಕೊಂದರು, ಮೆರೆದರು
ಹಸುತನವ ಸಾಕಿದರು , ತಿಂದರು ತೇಗಿದರು
ಒಂದೊಂದು ಉಸುರಿಗೊಂದೊಂದು ಸರಪಳಿ
ಮೈಯಿಡೀ ತಡಕಾಡಿ ಮೆಲುಕಿದರು
ಉಳಿದದ್ದೇನೆಂದು ಹುಡುಕಿದರು

ಅವಳು ಉಡಿಕಟ್ಟಿ ಸಂಭಾಳಿಸಿದಳು
ಮೈಯಿಡೀ ಹರಿವ ಇರುವೆ, ಗೊದ್ದ, ಚೇಳು, ಹಾವುಗಳ
ಮತ್ತೂ ಅರಳಿಸಿದಳು ಜಾಜಿ, ಮಲ್ಲಿಗೆ, ಸುಗಂಧರಾಜ
ಗರಿಕೆಯ ಬೇರಾದಳು ಮರವಾದಳು

ಅವಳನ್ನು ದೇವಿಯೆಂದರು
ಅಷ್ಟಲಕ್ಷ್ಮಿಯರೆಂದು ಸ್ತೋತ್ರಪಠಿಸಿದರು
ಘಟ್ಟ ಇಕ್ಕಿದರು, ಫಲ ಬೇಡಿದರು
ಅವಳು ಭಾರ ಹೊತ್ತಳು ಹೊರಲಾಗದೆಯೂ...
ಕಾವು ಕೂತಳು ಚಡಪಡಿಸಿದಳು
ಕೈ ಮುಗಿದರೆ ನಾಚಿದಳು ತಳಮಳಿಸಿದಳು
ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ನಾನು ದೇವಿ, ನಾನು ಮಾಯಿ
ನದಿ , ನೆಲ !!! ನಾನು ನಾನೇ - ಎಂದು ನಕ್ಕಳು .

-ನಭಾ ಒಕ್ಕುಂದ