ತಾಯ್ಮಾತು-ತಾಯಿ ಮಾತು-ಗುರ‍್ತಿಕೆ

Date: 28-09-2024

Location: ಬೆಂಗಳೂರು

"ತಾಯ್ಮಾತು ಎಂಬುದು ಸಹಜವಾಗಿಯೆ ತಾಯಿ ಪದವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವುದರಿAದ ತಾಯಿಯೊಂದಿಗೆ ನಂಟನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಪದದ ಇತಿಹಾಸಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತವಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲೀಶಿನ ‘ಮದರ್ ಟಂಗ್’ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ‘ಮಾತ್ರುಬಾಶೆ’ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ," ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಂಕಣಕಾರ ಬಸವರಾಜ ಕೋಡಗುಂಟಿ. ಅವರು ತಮ್ಮ ‘ತೊಡೆಯಬಾರದ ಲಿಪಿಯ ಬರೆಯಬಾರದು’ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ‘ತಾಯ್ಮಾತು-ತಾಯಿ ಮಾತು-ಗುರ‍್ತಿಕೆ’ ಕುರಿತು ಬರೆದಿರುವ ಲೇಖನ.

ಇಲ್ಲಿ ತಾಯ್ಮಾತು ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ತುಸು ಚರ‍್ಚೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ತಾಯ್ಮಾತು ಎಂಬುದು ಸಹಜವಾಗಿಯೆ ತಾಯಿ ಪದವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವುದರಿಂದ ತಾಯಿಯೊಂದಿಗೆ ನಂಟನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಪದದ ಇತಿಹಾಸಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತವಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲೀಶಿನ ‘ಮದರ್ ಟಂಗ್’ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ‘ಮಾತ್ರುಬಾಶೆ’ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬಾಶೆ ಎಂಬುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು ಸಂವಹನ ವ್ಯವಸ್ತೆಗೆ ಬಳಸಬಹುದಾದ ಪದ. ಬಾಶೆಯಲ್ಲಿ ಅನಂತ ರಚನೆಯ ಮತ್ತು ಅನಂತ ಅಬಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸಾದ್ಯತೆ ಇರುತ್ತದೆ.

ಮಗುವಿನ ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿ ಮಗುವಿನ ಇಡಿಯ ಜಗತ್ತು ಆಗಿರುತ್ತಾಳೆ. ಮಗು ಬಾಶೆ ಮೊದಲಾದವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಪರ್‍ಯ, ಅನುಬವ ಒಟ್ಟಾರೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಅನುಬವ ಮಗುವಿಗೆ ಒದಗುವುದೆ ತಾಯಿಯಿಂದ. ಹಾಗಾಗಿ ಮಗುವಿನ ಬಾಶೆಯನ್ನು ತಾಯ್ಮಾತು ಎಂದು ಕರೆಯುವುದು ಸೂಕ್ತ ಎಂದು ಬಗೆಯಬಹುದು. ಮಗುವಿನ ಬಾಶಾ ಜಗತ್ತು ಬೆಳೆಯುವಲ್ಲಿ, ವಿಸ್ತರಿಸುವಲ್ಲಿ ತಾಯಿ ಮಾತ್ರ ಹೀಗೆ ಈ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು ಬಗೆಯಬೇಕಿಲ್ಲ. ತಾಯಿಯ ಜೊತೆಗೆ, ತಂದೆ, ಮನೆಯ ಇತರರೆಲ್ಲರು, ಹಾಗೆಯೆ ಮಗುವಿನ ವಯಸ್ಸಿನ ಇತರ ಮನೆಯ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಲಿನ ಮಕ್ಕಳು ಮೊದಲಾದವರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕೊಡುಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಮಗುವಿಗೆ ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದ ಬಾಶೆಯನ್ನು ಕೊಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೆ ಕೆಲವು ಪದಗಳು, ಕಡಿಮೆ ವ್ಯಾಕರಣ ರಚನೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ಮಗುವಿನ ಕ್ರಮೇಣ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ಬಾಶೆಯ ಪ್ರಮಾಣ, ರಚನೆ ಇವೆಲ್ಲ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಹೀಗೆ ಮಗುವಿನ ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಇತರರು ಮಗುವಿಗೆ ಬಳಸುವ ಬಾಶೆಯನ್ನು ‘ತಾಯೀಯ’ (Motheries) ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ತಾಯ್ಮಾತು ಎಂದರೆ ಮಗುವಿನ ಮೊದಲ ಮಾತು, ಮಗು ಮೊದಲಿಗೆ ಕಲಿಯುವ ಮಾತು, ಮಗು ಯೋಚಿಸುವ, ಕನಸುವ ಮತ್ತು ಎಣಿಸುವ ಮಾತು. ಸಮುದಾಯದ, ಸಮುದಾಯದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ನಂಟಸ್ತಿಕೆ ಕೊಡುವ ಮಾತು. ಕೆಲವೆಡೆ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯತ್ವವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದಕ್ಕೂ ಆ ಸಮುದಾಯದ ಮಾತನ್ನು ಎಲ್ಲ ಸದಸ್ಯರ ತಾಯ್ಮಾತು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೆಡೆ ಆ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯತ್ವವನ್ನು ಹೊಂದುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಆ ಮಾತನ್ನು ಕಲಿಯದೆ ಇದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ತಾಯ್ಮಾತು ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಯುನೆಸ್ಕೊ (2013) ತಾಯ್ಮಾತನ್ನು ಹೀಗೆ ವ್ಯಾಕ್ಯಾನಿಸುತ್ತದೆ; ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊದಮೊದಲಿಗೆ ಬಳಸುವ, ಆನಂತರದಲ್ಲಿ ದಿನಜೀವನದ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬಳಸುವ, ಹೆಚ್ಚು ಪಳಗಿರುವ, ಆ ನಿರ‍್ದಿಶ್ಟ ಸಮುದಾಯದ ಗುರ‍್ತಿಕೆಯನ್ನು (Identity) ಕೊಡುವ ಇನ್ನೂ ಮುಂದುವರೆದು ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರ ಸಹಜ ಗರ‍್ತಿಕೆಯನ್ನು ಕೊಡುವ ಬಾಶೆ ತಾಯ್ಮಾತು.

ಮಗು ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದಾಗ ಈ ಅರಿವಿನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಇರುವಂತದ್ದು ತಾಯ್ಮಾತು. ತಾಯಿ-ತಂದೆಯರನ್ನು, ಮನೆಯವರನ್ನು, ಸಂಬಂದ, ಪ್ರೀತಿ, ನಂಬಿಕೆ ಈ ಮೊದಲಾದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಗು ತನ್ನ ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತದೆ. ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಗು ತನ್ನ ತಾಯ್ಮಾತಿನಲ್ಲಿಯೆ ಕಲಿಯುತ್ತದೆ. ಮಗು ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ಮನೆಯ ಪರಿಸರದ ಮೂಲಕ, ಮನೆ ಮತ್ತು ಮಗುವಿನ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಸಹಜವಾಗಿ ಬಳಕೆಯಾಗುವ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೆ ಬಾಶಾವಿಗ್ನಾನಿಗಳು ಬಾಶೆಯ ರಚನೆ ಮಗುವಿನ ಮನೋರಚನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತದೆ ಇಲ್ಲವೆ ಪ್ರಬಾವಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು. ಒಂದು ಬಾಶೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಲಿಂಗಗಳು ಇದ್ದರೆ ಮಗು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮೂರು ಲಿಂಗಗಳನ್ನು ಅರ‍್ತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಎರಡು ಲಿಂಗಗಳು ಇರುವ ಮಾತಿನ ರಚನೆಯನ್ನು ಸಹಜವಾಗಿಯೆ ಮಗು ಪರಿಬಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರದು. ಹೀಗೆ ಮಗು ಆಲೋಚಿಸುವುದು, ಚಿಂತಿಸುವುದು, ಪರಿಬಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಲ್ಲವೂ ಮಗುವಿನ ತಾಯ್ಮಾತಿನಲ್ಲಿ. ಅಂದರೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನು ಮಗು ತನ್ನ ತಾಯ್ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಅರಿವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಮಗು ತನ್ನ ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ಯಾವ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಬಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯೊ ಅದು ಆ ಮಗುವಿನ ತಾಯ್ಮಾತು. ಮಗು ಈ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಬಣ್ಣ, ಶಬ್ದ, ಅಳತೆ, ದೂರ ಮೊದಲಾದವನ್ನು ತಾನು ಇರುವ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಪರಿಸರದೊಂದಿಗೆ ಗ್ರಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅದರೊಂದಿಗೆ ಮನುಶ್ಯರನ್ನು, ಮನುಶ್ಯ ಸಂಬಂದಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ನಮಸ್ಕರಿಸುವುದನ್ನು ಒಳಗೊಂಡು ಇಡಿಯಾಗಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಗು ತನ್ನ ತಾಯ್ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಮಗುವಿನ ಮೊದಲ ಮಾತು ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದು. ಇದುವೆ ಆ ಮಗುವಿನ ಜಗತ್ತು. ಈ ಜಗತ್ತು ಕ್ರಮೇಣ ಮಗುವಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಜೊತೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮಗು ತನ್ನ ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಗ್ರಹಿಕೆಯ ಹರಹು ಮತ್ತು ಕಸುವಿನ ನೇರದಲ್ಲಿ ಅದು ವಿಸ್ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.