ಪಯಣ....

ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದೆಯಾ ಜೀವ ತನುವೆಂಬ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ
ಮದಮೋಹ ಮತ್ಸರದ ನಡುನೀರ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ
ಬೆನ್ನ ಬಿಡದಂಟಿಹುದು ಹಿಂದಿನಾ ಕರ್ಮವಿಲ್ಲಿ
ಹೇಗೆ ಇರುವೆಯೋ ನೀನು ಜಡದೇಹದಲ್ಲಿ

ಆನಂದವಾನಂದ ಈ ಬಾಲ ಲೀಲೆಯಲಿ
ಸಾಗಿಹುದು ಅಭ್ಯಾಸ ಕಣ್ಸೆಳುವ ಶಾಲೆಯಲಿ
ಬಾಲ್ಯ ಸಂದಲು ನಿಂತೆ ಪ್ರಾಯದ ಹೊಸ್ತಿಲಲಿ
ಬಿದ್ದೆ ನೀನರಿಯದಲೆ ಮೋಹದ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ

ಪ್ರಾಯ ಧುಮಿಕ್ಕಿಹುದು ಭೋರ್ಗರೆವ ಕಡಲಂತೆ
ಸರಿಸಮರು ಯಾರೆನೆಗೆ ಈ ಜಗದೆಲೆನುವಂತೆ
ಕಾಮಿನಿ ಕಾಂಚಾಣದಲಿ ಮೈಮರೆತು ನಿಂತೆ
ಮಧಿಸಿ ನಿಂತಿಹೆ ನೀನು ಹೆಮ್ಮಾರಿಯಂತೆ

ಕಾಲ ಉರುಳಿತು ಬೇಗ ರವಿ ಜಾರಿದಂತೆ
ದೇಹ ಬಾಗಿತು ಆಗ ಕಾಲನಾಣತಿಯಂತೆ
ಷಡ್ಡು ಹೊಡೆದಿಹ ಪ್ರಾಯ ಕರಗಿತೋ ಮಂಜಿನಂತೆ
ಕರಗಿದವು ಮಧಮೋಹ ಮಳೆಬಿಲ್ಲನಂತೇ

ಆಗ ನೆನೆಯಿತು ಜೀವ ದೇವನಿಹನೆಂಬ ಇರುವ
ʼಮರೆತು ಹೋದೆನೋ ಅಕಟಕಟ ಜನ್ಮಕೊಟ್ಟ ವಿಭುವ!
ತಿಳಿಯಲಾರದೆ ಹೋದೆ ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಹರವ,
ಕ್ಷಮಿಸಲಾರೆಯ ಎನ್ನ ಕರುಣಾಳು ಓ ದೇವʼ

ಮರೆಯಾಯ್ತು ಜಗದಿಂದ ಪಂಚಭೂತದ ಕಾಯ
ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು ಜೀವ ಇದು ದೇವ ನಿರ್ಣಯ
ಸತ್ತು ಹುಟ್ಟುತ ಜೀವ ತಿರುಗುತಿಹುದಿಹಪರಕೆ
ಮುಕ್ತಿ ಇಲ್ಲವೇ ನಿನಗೆ ಈ ನಿನ್ನ ಪಯಣಕ್ಕೆ.

_ಗಾಯತ್ರಿ ರಾಜ್