ಎರಡು ಔತಣಕೂಟಗಳು

ಅಂತಿಮಯಾನವೆಂಬುದು ಅನಂತಕ್ಕೆ ಮೊದಲೇ,
ಅದೇನು ಹೊಲದ ಬದಿಯ ಬದುವೆ
ಬದುಕು ಬಯಲಾಗಿ ಬಾನಡೆಗೆ ಬಾಗುವ
ಭವಸಾಗರದ ಮುಗಿಯದ ಆಟಪಾಟವೇ,
ಕೊನೆಮೊದಲಿಲ್ಲದ ಜೀವಯಾವದ ಜಾಲವೇ

ಬುದ್ಧ ಬಯಲಾದ ಬಾಳಿನಾಟದಲಿ
ಎಷ್ಟೊಂದು ಕೊನೆ ಮೊದಲಿಲ್ಲದ ತೀರದ ತೀರಗಳು
ಬಾಗಿಲ ತೆರೆವ, ಮುಚ್ಚುವ ಬೆಳಕು ನೆರಳಾಟಗಳು
ಬಾಗಿ ಮಣಿದರೂ ಸೆಣಸಿದರೂ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಅಸುರರು
ಬಂಧಿಗಳಲ್ಲವೇ ಬುದ್ಧನ ಕಮಲ ಹಸ್ತದಲ್ಲಿ

ಎಷ್ಟೊಂದು ಸತ್ಕಾರ, ಔತಣಕೂಟ, ಬೀಳ್ಕೊಡುಗೆ
ಆಮ್ರವನವೇ, ಜೇತವನವೇ, ಕಾಡಬಯಲ ಬೆಳದಿಂಗಳೇ
ಸುರಿವ ಕಾರ್ಮೋಡವೇ, ತಣ್ಣಗಿನ ಸೋನೆಮಳೆಯೇ
ಎಲ್ಲಿ ಬಯಲೋ ಅಲ್ಲೇ ಹಾಸಿಗೆ
ಎಲ್ಲಿ ನೆರಳೋ ಅಲ್ಲೇ ಬುದ್ಧ ಬೆಳದಿಂಗಳು.

ಮುಟ್ಟಬಲ್ಲರು, ಮುಟ್ಟಲಾರದವರು
ರಾಕ್ಷಸರು, ಗಣಿಕೆಯರು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬುದ್ಧ ಎದುರಾಗುತ್ತಿದ್ದ
ಊಟಕೂಟವೆಂಬ ಅವರೀವ ಬೆಳದಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ
ಅವರೆಲ್ಲ ಮೀಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ
ಅವನ ಕಣ್ಣ ಕೊಳದ ಮಂದಸ್ಮಿತದಲ್ಲಿ.

ಊಟ ಕೂಟಗಳೇ ಕಾರಾಸ್ಥಾನಗಳಾಗಿ,
ಕುದಿವ ಕಡಲಾಗಿ ಮೊರೆವ ಕೊಳಲದನಿ ಹೂತುಹೋಗುತ್ತಿದೆ
ರಾಜಕೀಯವೋ, ಮೇಜವಾನಿಯೋ, ಸಂಬಂಧಸೇತುಗಳೋ
ವಿದಾಯವೋ ಒಂದೊಂದು ದೃಶ್ಯ ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಹಾಯುತ್ತವೆ.

ಕಮ್ಮಾರ ಚುಂದ ಅಲ್ಲಿ ಆಮ್ರವನದಲ್ಲಿ
ಬುದ್ಧನ ಅಂತಿಮಯಾತ್ರೆಯ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ
ಹದವಾಗಿ ಮೃದುವಾಗಿ ಮಧುರವಾಗಿ ಮಡಿಕೆಯಲಿ
ಬೇಯುತ್ತಿತ್ತು ಸೂಕರಮದ್ಭವ ಜೇನಿನೊಂದಿಗೆ ಸಿಹಿಯಾಗಿ
ಭಕ್ತನಂತರಂಗದ ಪ್ರೀತಿ ಮೊರೆವಂತೆ.

ಎಂಬತ್ತರ ಬುದ್ಧ ಎಂದಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ಸವಿದುಂಡ
ಉಳಿದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ನೆಲದಾಳದ ಗೋರಿಯೊಳಗೆ ಸುರಿದ
ಯಾವ ಪಶುಪಕ್ಷಿಯೂ, ಕ್ರಿಮಿಕೀಟವೂ
ತನ್ನಂತೆ ಬೇಯದಿರಲಿ ಬೇನೆಯಲಿ, ಅಂತಿಮಯಾನದ ಬಾಗಿಲಲಿ
ಚರಿತ್ರೆ ಉಸಿರದಿರಲಿ ಎಂದೂ ಚುಂದನ ಹೆಸರನು ಎನ್ನುತ್ತಲೇ
ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಬಾಯಾಗಿ, ಬಾಹುಗಳೆಲ್ಲ ಬಳ್ಳಿಗಳಾಗಿ, ಪಾದಪದುಮಗಳು
ತೋರಿದವು ಹಾದಿ ಪರಿನಿರ್ವಾಣದೆಡೆಗೆ.

ಹಿಂದೊಂದು ದಿನ ಕ್ರಿಸ್ತನೂ ಎದುರಾಗಿದ್ದ ಹೀಗೆ ಔತಣಕೂಟದಲ್ಲಿ
ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ಶಿಷ್ಯ ಯೂಧನ ಖಾರಾಸ್ತಾನದ ಅರಿವಿದ್ದೂ
ಗೋಧಿರೊಟ್ಟಿ ತಿನ್ನುತ್ತ, ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸ ಕುಡಿಯುತ್ತ ನುಡಿದಿದ್ದ
'ನನ್ನಮೈಯ್ಯನ್ನೇ ರೊಟ್ಟಿಯೆಂದು ಭಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ
ನನ್ನ ಹರಿದ ನೆತ್ತರನ್ನೆ ಬುರುಗುಬುರುಗಾದ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವೆನ್ನಿ
ಕುರುಬನಾದ ನಾನು ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತೇನೆ
ಕುರಿಗಳೇ ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ನೆಲೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಿ
ನಾನು ಹಾರುತ್ತೇನೆ ಪಾರಿವಾಳವಾಗಿ
ಈ ಮಾಂಸ ಮಜ್ಜೆಯ ವಜ್ಜೆಯನ್ನು ದಾಟಿ
ಅಲ್ಲಿ ಮೇಲೆ ತಂದೆಯಡೆಗೆ
ನನ್ನ ಕಾವಳದ ಕಣ್ಣು ಸದಾ ನಿಮ್ಮೆಡೆಗೆ

ಚುಂದನಿತ್ತ ಮಾಂಸವೂ
ಯೂಧನಿತ್ತ ಗೋಧಿರೊಟ್ಟಿಯೂ
ಹೀಗೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬೇಯಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ ಇಹದ ಒಲೆಯಲ್ಲಿ
ಅಲ್ಲಿ ದಿನನಿತ್ಯ ಆಗಮಿಸುತ್ತಾರೆ ಬುದ್ಧನಂತಹ ಬಂಧುವು
ಕ್ರಿಸ್ತನಂತಹ ಕರುಣಾಳುವು, ಗಾಂಧಿಯಂತಹ ತಂದೆಯು
ಹೀಗೆ ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿನ ಔತಣಕೂಟಗಳು
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಿಮಿತ್ತಗಳಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ
ಬೀಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ ಬಿಳಿಪಾರಿವಾಳಗಳ ರೆಕ್ಕೆ
ನಿಲ್ದಾಣವ ಹುಡುಕಿ ಅನಂತ ಆಗಸದೆಡೆಗೆ

- ಪುಷ್ಪ ಎಚ್.ಎಲ್